VANITAS VANITATUM, OMNIA VANITAS.

IN all we do, and hear, and see,
Is restless Toil, and Vanity.
While yet the rolling earth abides,
Men come and go like ocean tides;


Anne Brönte (1820-1849)

Met deze wijze woorden van de te vroeg gestorven Anne Brönte kunnen we de ijdeltuit uitwuiven, de reclameman, die de stad volhing met paternalistische borden en vlaggen, de brievenbussen vulde met zichzelf  en de burger behandelde als een bende idioten met hetzelfde IQ als zijn achterban. 

 

tstad is.jpg

Ter verdere illustratie:

“Vanitas Vanitatum, Omnia Vanitas.” by Anne Brönte (1820-1849)

IN all we do, and hear, and see,
Is restless Toil, and Vanity.
While yet the rolling earth abides,
Men come and go like ocean tides;

And ere one generation dies,
Another in its place shall rise;
That, sinking soon into the grave,
Others succeed, like wave on wave;

And as they rise, they pass away.
The sun arises every day,
And hastening onward to the West,
He nightly sinks, but not to rest:

Returning to the eastern skies,
Again to light us, he must rise.
And still the restless wind comes forth,
Now blowing keenly from the North;

Now from the South, the East, the West,
For ever changing, ne’er at rest.
The fountains, gushing from the hills,
Supply the ever-running rills;

The thirsty rivers drink their store,
And bear it rolling to the shore,

[Page 34]


But still the ocean craves for more.
‘Tis endless labour everywhere!
Sound cannot satisfy the ear,

Light cannot fill the craving eye,
Nor riches half our wants supply;
Pleasure but doubles future pain,
And joy brings sorrow in her train;

Laughter is mad, and reckless mirth
What does she in this weary earth?
Should Wealth, or Fame, our Life employ,
Death comes, our labour to destroy;

To snatch the untasted cup away,
For which we toiled so many a day.
What, then, remains for wretched man?
To use life’s comforts while he can,

Enjoy the blessings Heaven bestows,
Assist his friends, forgive his foes;
Trust God, and keep his statutes still, 
Upright and firm, through good and ill;

Thankful for all that God has given,
Fixing his firmest hopes on heaven;
Knowing that earthly joys decay,
But hoping through the darkest day.

ACTON. (uit Acton Bell)


4 reacties op ‘VANITAS VANITATUM, OMNIA VANITAS.

  1. dat is helemaal niet van Anne Brönte of ook zij heeft het uit Prediker en Salomon, in een mss iets andere vorm en wat toevoegingen.
    in “ijdelheid der ijdelheden” betekent “ijdel” niet verwaand maar is ijl een vertaling van het Hebreeuwse woord “hevel”
    verwijst dus eerder naar de “vluchtigheid van de wereld” mag dus hopen dat het in die zin bedoelt is…. want één groot nadeel van die al te intellectuele mensen is wel degelijk dat ze te verwaand en teveel eigendunk hebben om feeling voor de eenvoudige burger te hebben en daar geen rekening mee willen houden. ‘k zou maar eens reflecteren als ik jou was als je vanitas of ijdel in de zin van verwaand bedoelt…wie hier werkelijk de verwaande ijdeltuit is.

    Like

  2. Het is bedoeld vanuit de kunstfilosofie, namelijk als vluchtigheid, maar het was ook vaak gericht aan hoogwaardigheidsbekleders die werden afgebeeld met een doodshoofd oa diverse burgervaders.
    Het gedicht is inderdaad van Brönte, inderdaad aangepast.
    Vergelijkbaar is de Homo Bulla, de mens als zeepbel vaak afgebeeld door een bellen blazende engel op diverse 17e eeuwse werken van Nederlandse schilders.

    Like

  3. zeer mooie tekst van haar, maar we hebben weer wat bijgeleerd, want was niet 100% meer zeker dat het een uitspraak van Salomon was en zo belandde ik op de betekenis van “ijl” “hevel” 🙂 maar dat we allemaal streven naar herkenning (ijdelheid) en een plaatsje zoeken in dat eeuwige of langere leven dan ons lichamelijk bestaan ons bied, lijkt me wel zeer waarschijnlijk 🙂

    Like

Reacties zijn gesloten.